دچار بدبختى شوند.

ضمنا تعبير به" خشينا" (ترسيديم) در اينجا به معنى" ناخوش داشتيم" آمده است، زيرا براى چنين كسى با اين علم و آگاهى و توانايى، ترس از چنين موضوعاتى وجود نداشته است.

و به تعبير ديگر هدف پرهيز از حادثه ناگوارى است كه انسان روى اصل محبت، مى‌خواهد از آن اجتناب ورزد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه به معنى" علمنا" (دانستيم) بوده باشد چنان كه از ابن عباس نقل شده است يعنى ما مى‌دانستيم كه اگر او بماند چنين حادثه ناگوارى در آينده براى پدر و مادرش اتفاق مى‌افتد.

و اما اينكه چگونه ضمير جمع متكلم براى يك فرد آمده است پاسخش روشن مى‌باشد اين اولين بار نيست كه در قرآن به چنين تعبيرى برخورد مى‌كنيم هم در قرآن و هم در ساير كلمات زبان عرب و غير عرب، اشخاص بزرگ گاهى به هنگام سخن گفتن از خويشتن ضمير" جمع" به كار مى‌برند، و اين به خاطر آن است كه آنها معمولا نفراتى در زير دست دارند كه به آنها ماموريت براى انجام كارها مى‌دهند، خدا به فرشتگان دستور مى‌دهد و انسانها به نفرات زير دست خويش.

تعبير" اردنا" (ما اراده كرديم) و همچنين" ربهما" (پروردگار آن دو) نيز در اينجا پر معنى است و سر آن را به زودى خواهيم دانست.

" زكاة" در اينجا به معنى پاكيزگى و طهارت است، و مفهوم وسيعى دارد