بدون شك موسى و خضر از كسانى نبودند كه بخواهند سربار مردم آن ديار شوند، ولى معلوم مى‌شود زاد و توشه و خرج سفر خود را در اثناء راه از دست داده يا تمام كرده بودند و به همين دليل مايل بودند ميهمان اهالى آن محل باشند (اين احتمال نيز وجود دارد كه مرد عالم عمدا چنين پيشنهادى به آنها كرد تا درس جديدى به موسى بياموزد).

يادآورى اين نكته نيز لازم است كه" قريه" در لسان قرآن مفهوم عامى دارد و هر گونه شهر و آبادى را شامل مى‌شود، اما در اينجا مخصوصا منظور شهر است، زيرا در چند آيه بعد تعبير به" المدينه" شده است.

به هر حال در اينكه اين شهر كدام شهر و در كجا بوده است؟ در ميان مفسران گفتگو است: از ابن عباس نقل شده كه منظور" انطاكيه" است. [1] بعضى ديگر گفته‌اند منظور ايله است كه امروز به نام بندر ايلات معروف است و در كنار درياى احمر نزديك خليج عقبه واقع شده است.

بعضى ديگر معتقدند كه منظور شهر" ناصره" است كه در شمال فلسطين قرار دارد و محل تولد حضرت مسيح ع بوده است.

مرحوم" طبرسى" در اينجا حديثى از امام صادق ع نقل مى‌كند كه تاييدى است بر احتمال اخير.

و با توجه به آنچه در معنى" مجمع البحرين" گفتيم كه منظور محل پيوند" خليج عقبه" و" خليج سوئز" است، روشن مى‌شود كه شهر" ناصره" و بندر" ايله" به اين منطقه نزديكتر است تا انطاكيه.

[1]" انطاكيه" از شهرهاى قديم" سوريه" است كه 96 كيلومتر از" حلب" و 59 كيلومتر از" اسكندرون" فاصله دارد، و به خاطر دانه‌هاى غذايى و دانه‌هاى روغنيش مشهور است، بندرى دارد بنام" سويديه" كه 27 كيلومتر از آن فاصله دارد (دائرة المعارف فريد وجدى جلد 1 صفحه 835).