نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 486
70- (خضر) گفت پس اگر مىخواهى به دنبال من بيايى از هيچ چيز سؤال مكن تا خودم
(به موقع) آن را براى تو بازگو كنم.
تفسير: ديدار معلم بزرگ
هنگامى كه موسى و يار همسفرش به جاى اول، يعنى در كنار صخره و نزديك"
مجمع البحرين" بازگشتند" ناگهان بندهاى از بندگان ما را يافتند كه او
را مشمول رحمت خود ساخته، و علم و دانش قابل ملاحظهاى تعليمش كرده بوديم" (فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَيْناهُ رَحْمَةً مِنْ
عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً).
تعبير به" وجدا" نشان مىدهد كه آنها در جستجوى همين مرد عالم بودند
و سرانجام گمشده خود را يافتند.
و تعبير به" عَبْداً مِنْ عِبادِنا" ... (بندهاى از بندگان ما) نشان مىدهد كه برترين
افتخار يك انسان آن است كه بنده راستين خدا باشد و اين مقام عبوديت است كه انسان
را مشمول رحمت الهى مىسازد، و دريچههاى علوم را به قلبش مىگشايد.
تعبير به" مِنْ لَدُنَّا" نيز نشان مىدهد كه علم آن عالم يك علم عادى نبود
بلكه آگاهى از قسمتى از اسرار اين جهان و رموز حوادثى كه تنها خدا مىداند بوده
است.
تعبير به" علما" كه نكره است، و در اين گونه موارد معمولا براى
تعظيم مىآيد، نشان مىدهد كه آن مرد عالم بهره قابل ملاحظهاى از اين علم يافته
بود.
در اينكه منظور از" رَحْمَةً
مِنْ عِنْدِنا" در آيه فوق چيست مفسران تفسيرهاى مختلفى
ذكر كردهاند: بعضى آن را به مقام نبوت، و بعضى به عمر طولانى تفسير كردهاند، ولى
اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور استعداد شايان و روح وسيع و شرح صدرى است كه
خدا به آن مرد داده بود تا پذيراى علم الهى گردد.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 486