و از آنجا كه اين موضوع، به صورت نشانه‌اى براى موسى در رابطه با پيدا كردن آن عالم بزرگ بود:" موسى گفت: اين همان چيزى است كه ما مى‌خواستيم" و به دنبال آن مى‌گرديم (قالَ ذلِكَ ما كُنَّا نَبْغِ‌).

" و در اين هنگام آنها از همان راه بازگشتند در حالى كه پى‌جويى مى‌كردند" (فَارْتَدَّا عَلى‌ آثارِهِما قَصَصاً).

در اينجا يك سؤال پيش مى‌آيد كه مگر پيامبرى همچون موسى ممكن است گرفتار نسيان و فراموشى شود كه قرآن مى‌گويد" نسيا حوتهما" (ماهى‌شان را فراموش كردند) به علاوه چرا همسفر موسى نسيان شخص خودش را به شيطان نسبت مى‌دهد؟

پاسخ اين است كه مانعى ندارد در مسائلى كه هيچ ارتباطى به احكام الهى و امور تبليغى نداشته باشد يعنى در مسائل عادى در زندگى روزمره گرفتار نسيان شود (مخصوصا در موردى كه جنبه آزمايش داشته باشد آن گونه كه در باره موسى در اينجا گفته‌اند و بعدا شرح آن را خواهيم گفت).

و اما نسبت دادن نسيان همسفرش به شيطان ممكن است به اين دليل باشد كه ماجراى ماهى ارتباط با يافتن آن مرد عالم داشت، و از آنجا كه شيطان اغواگر است خواسته است با اين كار آنها ديرتر به ملاقات آن عالم دست يابند، و شايد مقدمات آن از خود او (يوشع) نيز آغاز گرديده كه دقت و اهتمام لازم را در اين رابطه به خرج نداده است.