بقره آيه 249 هنگامى كه از مؤمنان راستين و مجاهدان ثابت‌قدمى كه همراه طالوت به مبارزه با جالوت جبار و ستمگر برخاستند سخن مى‌گويد تعبير به‌ قالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ‌:

" آنها كه ايمان قاطع به معاد داشتند گفتند بسيار مى‌شود كه گروهى اندك (اما با ايمان) به فرمان خدا بر گروه كثيرى پيروز گردد".

ضمنا كلمه" مواقعوها" از ماده" مواقعه" به معنى وقوع بر يكديگر است اشاره به اينكه هم آنها بر آتش مى‌افتند و هم آتش بر آنها، هم آتش در آنها نفوذ مى‌كند و هم آنها در آتش چرا كه در آيات ديگر قرآن خوانده‌ايم كه" گنهكاران خود آتشگيره آتشند" (سوره بقره آيه 24).

نكته‌ها:

1- آيا شيطان فرشته بود؟

مى‌دانيم فرشتگان پاك و معصومند، و قرآن هم به پاكى و عصمت آنها اعتراف كرده، آنجا كه مى‌گويد:" بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ‌"" آنها بندگان گرامى خدا هستند، در هيچ سخنى بر او پيشى نمى‌گيرند و فرمانهاى او را گردن مى‌نهند" (آيه 36 و 37 سوره انبياء).

اصولا از آنجا كه در جوهر آنها عقل است و نه شهوت بنا بر اين كبر و غرور و خودخواهى، و بطور كلى انگيزه‌هاى گناه در آنها وجود ندارد.

از طرفى استثناء" ابليس" در آيات فوق (و بعضى آيات ديگر قرآن) از جمع" ملائكه" اين تصور را به وجود مى‌آورد كه ابليس از فرشتگان بوده و با توجه به عصيان و سركشى او اين اشكال به نظر مى‌رسد كه چگونه از فرشته‌اى اين گناهان كبيره ممكن است سر بزند؟! بخصوص اينكه در بعضى از خطبه‌هاى نهج البلاغه نيز آمده است كه:

ما كان اللَّه سبحانه ليدخل الجنة بشرا بامر اخرج به منها ملكا:

" هرگز