" آرى خداوند بر هر چيزى توانا بوده و هست" (وَ كانَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ مُقْتَدِراً).

شكوفه‌ها و گل‌هايى مى‌باشند كه بر شاخه‌هاى اين درخت آشكار مى‌شوند، زود، گذرند، كم‌دوامند و اگر از طريق قرار گرفتن در مسير" اللَّه" رنگ جاودانگى نگيرند بسيار بى‌اعتبارند.

در حقيقت در اين آيه انگشت روى دو قسمت از مهم‌ترين سرمايه‌هاى زندگى دنيا گذارده شده است كه بقيه به آن وابسته است،" نيروى اقتصادى" و" نيروى انسانى" چرا كه براى رسيدن به هر مقصودى از مقاصد مادى حتما اين دو نيرو لازم است، و به همين دليل آنها كه بر تخت قدرت مى‌نشينند سعى در جمع‌آورى اين دو نيرو مى‌كنند، مخصوصا در زمان‌هاى گذشته هر كس فرزندان بيشترى داشت خود را نيرومندتر احساس مى‌كرد، چرا كه آنها يكى از دو ركن اصلى قدرت او را تشكيل مى‌دادند، در آيات گذشته نيز ديديم كه آن مرد ثروتمند بى ايمان اموال و نفرات خود را به رخ ديگران مى‌كشيد و مى‌گفت" أَنَا أَكْثَرُ مِنْكَ مالًا وَ أَعَزُّ نَفَراً".

و لذا روى" بنون" كه جمع" ابن" به معنى پسر است تكيه شده، چرا كه آنها پسران را سرمايه و نيروى فعال انسانى مى‌دانستند، نه دختران.

به هر حال همانگونه كه ديديم پابرجاترين اموال كه عبارت از باغ و زمين زراعتى و چشمه آب بود چگونه در چند لحظه نابود شد، در مورد فرزندان نيز گذشته از آنكه حيات و سلامتشان هميشه آسيب پذير است گاهى به صورت دشمنانى‌