را پاك كن و غذاى حرام در معده خود وارد منما" [1]

2- تقيه سازنده-

از تعبيرات آيات فوق به خوبى استفاده مى‌شود كه اصحاب كهف اصرار داشتند در آن محيط كسى از جايگاه آنها آگاه نشود، مبادا آنها را مجبور به قبول آئين بت‌پرستى كنند، و يا به بدترين وضعى آنها را به قتل برسانند يعنى سنگسارشان كنند، آنها مى‌خواستند ناشناخته بمانند تا از اين طريق بتوانند نيروى خود را براى مبارزات آينده، و يا لا اقل براى حفظ ايمان خويش نگهدارند.

اين خود يكى از اقسام" تقيه سازنده" است، زيرا حقيقت تقيه اين است كه انسان از به هدر دادن نيروها جلوگيرى كند و با پوشاندن خويش يا عقيده خويش موجوديت خود را حفظ كند، تا در موقع لزوم بتواند به مبارزات مؤثر خود ادامه دهد.

بديهى است آنجا كه اخفاى عقيده باعث شكست هدف و برنامه‌ها است در اينجا تقيه ممنوع است، بايد همه چيز را آشكار كرد و لو بلغ ما بلغ (هر آنچه باداباد!).

3- كانون قرآن لطف است‌

جمله" و ليتلطف" كه طبق مشهور درست نقطه وسط قرآن مجيد از نظر شماره كلمات است خود داراى لطف خاص و معنى بسيار لطيفى است، زيرا از ماده" لطف و لطافت" گرفته شده كه در اينجا به معنى دقت و ظرافت به خرج دادن است، يعنى مامور تهيه غذا آن چنان برود و بازگردد كه هيچكس از ماجراى آنها

[1] وسائل جلد 4 ابواب دعا باب 67 حديث 4 براى توضيح بيشتر به جلد اول تفسير سوره بقره ذيل آيه 186 مراجعه فرمائيد.