تفسير: بيدارى بعد از يك خواب طولانى‌

به خواست خدا در آيات آينده مى‌خوانيم كه خواب اصحاب كهف آن قدر طولانى شد كه به 309 سال بالغ گرديد، و به اين ترتيب خوابى بود شبيه به مرگ، و بيداريش همانند رستاخيز، لذا در آيات مورد بحث قرآن مى‌گويد: و اينگونه آنها را برانگيختيم" (وَ كَذلِكَ بَعَثْناهُمْ‌).

يعنى همانگونه كه قادر بوديم آنها را در چنين خواب طولانى فرو بريم قادر بوديم آنها را به بيدارى بازگردانيم.

ما آنها را از خواب برانگيختيم:" تا از يكديگر سؤال كنند، يكى از آنها پرسيد فكر مى‌كنيد چه مدت خوابيده‌ايد"؟ (لِيَتَساءَلُوا بَيْنَهُمْ قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ‌) [1]" آنها گفتند: يك روز يا بخشى از يك روز" (قالُوا لَبِثْنا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ‌).

اين ترديد شايد به خاطر آن بوده است كه طبق گفته جمعى از مفسران آنها در آغاز روز وارد غار شدند و به خواب فرو رفتند، و در پايان روز بيدار شدند، همين سبب شد كه اول چنين فكر كنند كه يك روز خوابيده‌اند همين كه منظره آفتاب را ديدند بخشى از يك روز را مطرح كردند.

ولى سرانجام چون نتوانستند دقيقا بدانند مدت خوابشان چقدر بوده:

" گفتند پروردگار شما از مدت خوابتان آگاهتر است" (قالُوا رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِما لَبِثْتُمْ‌).

[1]" لام" در" ليتسائلوا" به اصطلاح لام عاقبت است نه علت، يعنى نتيجه بيداريشان اين شد كه از يكديگر در باره طول مدت خوابشان سؤال كنند.