[سوره الكهف (18): آيات 17 تا 18]

وَ تَرَى الشَّمْسَ إِذا طَلَعَتْ تَزاوَرُ عَنْ كَهْفِهِمْ ذاتَ الْيَمِينِ وَ إِذا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذاتَ الشِّمالِ وَ هُمْ فِي فَجْوَةٍ مِنْهُ ذلِكَ مِنْ آياتِ اللَّهِ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُرْشِداً (17) وَ تَحْسَبُهُمْ أَيْقاظاً وَ هُمْ رُقُودٌ وَ نُقَلِّبُهُمْ ذاتَ الْيَمِينِ وَ ذاتَ الشِّمالِ وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصِيدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِراراً وَ لَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْباً (18)

ترجمه:

17- خورشيد را مى‌ديدى كه به هنگام طلوع به ظرف راست (غار) آنها متمايل مى‌گردد، و به هنگام غروب بطرف چپ، و آنها در محل وسيعى از غار قرار داشتند، اين از آيات خدا است، هر كس را خدا هدايت كند، هدايت يافته واقعى او است، و هر كس را گمراه كند ولى و راهنمايى هرگز براى او نخواهى يافت.

18- (اگر به آنها نگاه مى‌كردى) مى‌پنداشتى بيدارند، در حالى كه در خواب فرو رفته بودند، و ما آنها را به سمت راست و چپ مى‌گردانديم (تا بدنشان سالم بماند) و سگ آنها دستهاى خود را بر دهانه غار گشوده بود (و نگهبانى مى‌كرد) اگر به آنها نگاه مى‌كردى فرار مى‌نمودى، و سر تا پاى تو از ترس و وحشت پر مى‌شد!.