و نيز در سوره محمد آيه 17 مىخوانيم: وَ
الَّذِينَ اهْتَدَوْا زادَهُمْ هُدىً:" آنها كه
راه هدايت را پوييدند خدا بر هدايتشان مىافزايد".
مىدانيم راه حق راهى است با موانع بسيار و دشواريهاى فراوان كه اگر لطف خدا
شامل حال انسان نشود پيمودن آن تا وصول به مقصد كار مشكلى است.
اين را هم مىدانيم كه لطف خداوند بالاتر از آن است كه بنده حقجو و حق طلبش را
در اين مسير تك و تنها بگذارد.
3- پناهگاهى به نام غار-
الف و لام در كلمه" الكهف" شايد اشاره به اين باشد كه آنها غار
معينى را در نقطه دور دستى در نظر گرفته بودند كه اگر تبليغات توحيديشان به ثمر
نرسد براى نجات خود از آن محيط آلوده و تاريك به آن غار پناه برند.
" كهف" كلمه پر مفهومى است كه همان بازگشت به ابتدايىترين نوع
زندگى بشر را به خاطر مىآورد، محيطى كه در آن نور و روشنايى نيست، و شبهاى تاريك
و سردش يادآور دردهاى جانكاه انسانهاى محروم است، نه از زرق و برق دنياى مادى در
آن خبرى است، نه از بستر نرم و زندگى مرفه!.
مخصوصا با توجه به آنچه در تواريخ نقل شده كه اصحاب كهف وزيران و صاحبمنصبان
بزرگ شاه بودند كه بر ضد او و آئينش قيام كردند روشن مىشود كه گذشتن از آن زندگى
پرناز و نعمت و ترجيح غارنشينى بر آن تا چه حد شهامت و گذشت و همت و وسعت روح
مىخواهد؟!.
ولى در آن غار تاريك و سرد و خاموش، و احيانا خطرناك از نظر حمله حيوانات
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 365