نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 363
غوغاى بت و بتپرستى در آن محيط بلند بود و خفقان ظلم و بيدادگرى شاه جبار،
نفسهاى مردان خدا را در سينهها حبس كرده بود كه نغمههاى توحيدى آنها در گلويشان
گم شد.
ناچار براى نجات خويشتن و يافتن محيطى آمادهتر تصميم به" هجرت"
گرفتند، و لذا در ميان خود به مشورت پرداختند كه به كجا بروند، و به كدام سو حركت
نمايند؟ و با يكديگر چنين گفتند:
***
" هنگامى كه از اين قوم بتپرست و آنچه را جز خدا مىپرستند
كنارهگيرى كرديد، و حساب خود را از آنها جدا نموديد، به غار پناهنده شويد" (وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ إِلَّا
اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ).
" تا پروردگار شما رحمتش را بر شما بگستراند و راهى به سوى آرامش و آسايش
و نجات از اين مشكل به رويتان بگشايد" (يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ و يهيئ لَكُمْ
مِنْ أَمْرِكُمْ مِرْفَقاً).
" يهيئ" از ماده" تهيه" به معنى آماده ساختن است.
و" مرفق" به معنى چيزى است كه وسيله لطف و راحتى و رفق باشد، بنا بر
اين مجموع جمله" يُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ
أَمْرِكُمْ مِرْفَقاً" يعنى خداوند، وسيله
لطف و راحتى شما را فراهم مىسازد.
بعيد نيست" نشر رحمت" كه در جمله اول آمده است اشاره به الطاف معنوى
خداوند باشد، در حالى كه جمله دوم به جنبههاى جسمانى و نجات و آرامش مادى اشاره
مىكند.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 363