نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 357
نكتهها:
1- جمله" اوى الفتية" از ماده" ماوى" گرفته شده كه به
معنى" جايگاه امن و امان" است، اشاره به اينكه اين جوانان فرارى از محيط
فاسد هنگامى كه به غار رسيدند احساس آرامش كردند.
2-" فتية" جمع" فتى" در اصل به معنى" جوان نوخاسته و
شاداب" است، ولى گاهى به افراد صاحب سن و سالى كه روحى جوان و شاداب دارند
نيز گفته مىشود، و معمولا اين كلمه با يك نوع مدح بخاطر صفات جوانمردى و مقاومت و
شهامت و تسليم در مقابل حق همراه است.
شاهد اين سخن حديثى است كه از امام صادق ع نقل شده است: امام ع از يكى از
ياران خود پرسيد" فتى" به چه كسى ميگويند؟ او در پاسخ عرضكرد:"
فتى" را به جوان مىگوئيم، امام ع فرمود:
ا ما علمت ان اصحاب الكهف كانوا كلهم كهولا، فسماهم اللَّه فتية بايمانهم:
" آيا تو نميدانى كه اصحاب كهف همگى كامل مرد بودند، اما خدا از آنها به
عنوان" فتيه" نام برده چون ايمان به پروردگار داشتند".
سپس اضافه فرمود
" من آمن باللَّه و اتقى فهو الفتى"
:" هر كس به خدا ايمان داشته باشد و تقوا پيشه كند جوانمرد است" [1] نظير همين حديث
در" روضه كافى" از امام صادق ع نقل شده است [2] 3- تعبير به" مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً" (رحمتى از ناحيه خودت) اشاره به اين است كه آنها وقتى به غار پناه
بردند دست خود را از همه جا كوتاه مىديدند و تمام اسباب و وسائل ظاهرى در
برابرشان از كار افتاده بود و تنها به رحمت خدا اميدوار بودند.
4- جمله" ضربنا على آذانهم" (پرده بر گوش آنها زديم) در لغت عرب