پروردگارت نازل نميشوم، اجازه نداشتم! (لازم به تذكر است كه دو بخش از پاسخ سؤالات سه‌گانه در اين سوره آمده اما آيه مربوط به روح، در سوره بنى اسرائيل گذشت، و اين مطلب در قرآن كم نظير نيست كه آيه‌اى به مناسبتى نازل شود و آن را به دستور پيامبر ص در لابلاى سوره خاصى جاى دهند).

تفسير: آغاز ماجراى اصحاب كهف‌

در آيات گذشته ترسيمى از زندگى اين جهان، و چگونگى اين ميدان آزمايش انسانها و مسير زندگى آنان، از نظر گذشت، از آنجا كه قرآن مسائل كلى حساس را غالبا در ضمن مثال و يا مثالها و يا نمونه‌هايى از تاريخ گذشته مجسم مى‌سازد، در اينجا نيز نخست به بيان داستان اصحاب كهف پرداخته و از آنها به عنوان يك" الگو" و" اسوه" ياد مى‌كند.

گروهى از جوانان با هوش و با ايمان كه در يك زندگى پر زرق و برق در ميان انواع ناز و نعمت به سر مى‌بردند، براى حفظ عقيده خود و مبارزه با طاغوت عصر خويش به همه اينها پشت‌پا زدند، و به غارى از كوه كه از همه چيز تهى بود پناه بردند، و از اين راه استقامت و پايمردى خود را در راه ايمان نشان دادند.

جالب اينكه قرآن در اينجا با به كار گرفتن يكى از اصول فن فصاحت و بلاغت نخست سرگذشت اين گروه را بطور اجمال، براى آمادگى ذهن شنوندگان، ضمن چهار آيه نقل كرده، سپس به تفصيل آن در ضمن چهارده آيه مى‌پردازد.

نخست مى‌گويد: آيا گمان كردى اصحاب كهف و رقيم از آيات عجيب ما بودند"؟! (أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً).