برگها پژمرده مى‌شوند و آواى حيات بخاموشى مى‌گرايد.

زندگى پر زرق و برق انسانها نيز همين گونه است، اين كاخهاى سر به آسمان كشيده، اين لباسهاى رنگارنگ، اين نعمتهاى گوناگون، اين انسانهاى آماده به خدمت، و اين پستها و مقامها و مانند آن نيز جاودانى نيستند، روزى فرا مى‌رسد كه جز يك قبرستان خشك و خاموش از اين جامعه‌ها بيش باقى نمى‌ماند و اين درس بزرگ عبرتى است.