را انتخاب كن" [1] و اما" اخفات" و" جهر" در نمازهاى روزانه، و شبانه- همانگونه كه در بالا اشاره كرديم- حكم ديگرى است، با مفهوم ديگر، كه دلائل جداگانه دارد، و فقهاى ما (رضوان اللَّه عليهم) مدارك آن را در" كتاب الصلاة" آورده‌اند.

نكته:

اين حكم اسلامى يعنى اعتدال در جهر و اخفات از دو نظر به ما ديد و درك مى‌بخشد:

نخست از اين نظر كه مى‌گويد: عبادات خود را آن چنان انجام ندهيد كه بهانه به دست دشمنان بدهد، آنها را به استهزاء و ايرادگيرى وادارد، چه بهتر كه توأم با متانت و آرامش و ادب باشد كه نه تنها نتوانند بر آن خرده‌گيرى كنند بلكه نمونه‌اى از شكوه و ادب اسلامى و ابهت و عظمت عبادات گردد.

آنها كه سعى دارند در مواقعى كه مردم استراحت كرده‌اند با صداهاى گوشخراشى كه از بلندگوهاى پرغوغا راه مى‌اندازند موجوديت جلسات خود را نشان دهند و به پندار خود با اين عمل صداى اسلام را به گوش ديگران برسانند، اين نه تنها صداى اسلام نيست، بلكه باعث پراكندگى مردم از اسلام و در نتيجه ضربه‌اى است به تبليغات دينى.

ديگر اينكه: اين بايد الگويى باشد براى همه اعمال ما و تمام برنامه‌هاى اجتماعى و سياسى و اقتصادى، بايد همه اينها دور از افراط كاريها و تندرويها، و تفريطكارى و مسامحه و سهل‌انگارى باشد، و اصل اساسى" وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا" كه در آيه فوق آمده همه جا رعايت گردد.

[1] تفسير نور الثقلين جلد سوم صفحه 234.