نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 327
اشتقاق اين نامها (يعنى اصلى كه اين نام از آن گرفته شده) سؤال كردم، و گفتم
آيا" اللَّه" از چه چيز مشتق است؟.
امام ع فرمود: اى هشام! از" اله" (كه به معنى تحير است) گرفته شده و
اله مفهومش اين است كه مالوهى داشته باشد (كسى كه حيران و سرگردان در شناخت عمق
ذات او است).
ولى اى هشام! اين را بايد بدانى كه" اسم" غير از" مسمى"
است، كسى كه تنها اسم را پرستش كند بدون معنى و محتوا كافر است، و در حقيقت چيزى
را نپرستيده، و كسى كه اسم و مسمى را هر دو پرستش كند او هم كافر است زيرا دوگانه
پرست است!.
اما كسى كه تنها مسمى را بپرستد نه اسم را (بلكه اسم را نشانه و علامتى براى
رسيدن به آن معنى بداند) اين حقيقت توحيد راستين است- فهميدى اى هشام؟! او
مىگويد: عرض كردم كمى بيشتر برايم توضيح دهيد.
فرمود: خداوند بزرگ 99 اسم، دارد اگر هر اسمى مسمائى داشت بايد 99 خدا داشته
باشيم، ولى" اللَّه" نامى است كه به همه اين صفات اشاره مىكند، و به هر
حال همه نامهاى او غير از ذات او است.
اى هشام! نان نام خوردنى است، و آب نام نوشيدنى، و لباس نام پوشيدنى است، و
آتش نام آن ماده سوزنده است (اما همه اينها نام است، آنچه را ما مىخوريم،
مىنوشيم، مىپوشيم و از سوزش آن مىهراسيم نام نيست، بلكه همان عينيت خارجى است) [1] از اين بحث
بگذريم: در ذيل آيه مورد بحث نظر به گفتگوى مشركان در مكه در رابطه با نماز پيامبر
ص و اينكه مىگفتند: او نماز خود را بلند مىخواند
[1] توحيد صدوق (به نقل تفسير الميزان
ذيل آيه مورد بحث).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 327