وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ‌ و در مورد خطاكاران و منحرفان از اصل توحيد در آيه 118 سوره مائده مى‌خوانيم: إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبادُكَ‌.

ولى با همه اوصاف نمى‌توان انكار كرد كه اگر قرينه قاطعى قائم نشود ظاهر آيات مورد بحث در بدو نظر آنست كه جمعيت انتقام گيرنده مردمى باايمانند.

به هر حال آيات فوق اجمالا به ما مى‌گويد كه بنى اسرائيل دو بار سخت به فساد دست زدند و استكبار ورزيدند و خدا از آنها انتقام سختى گرفت، و هدف از بيان اين موضوع درس عبرتى براى آنها و ما و همه انسانها است تا بدانيم ستمگريها و فسادانگيزى‌ها در پيشگاه خدا بدون مجازات نمى‌ماند، هنگامى كه قدرت يافتيم حوادث دردناكى را كه در آينده در انتظار ما است فراموش نكنيم و از تواريخ گذشتگان اين درس را بياموزيم.

2- هر چه كنيد به خود كنيد!

در آيات فوق به اين اصل اساسى اشاره شده كه خوبيها و بديهاى شما به خودتان بازمى‌گردد، گر چه ظاهرا مخاطب اين جمله بنى اسرائيلند ولى بديهى است بنى اسرائيل در اين مساله خصوصيتى ندارند، اين قانون هميشگى در طول تاريخ بشر است، و خود تاريخ گواه آن است‌ [1] بسيار بودند كسانى كه سنتهاى زشت و ناروا و قوانين ظالمانه و بدعتهاى غير انسانى گذاردند و سرانجام دامان خودشان و دوستانشان را گرفت، و در همان چاهى كه براى ديگران كنده بودند افتادند.

[1] در آيات فوق خوانديم‌ إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها در حالى كه قاعدتا بايد" عليها" گفته شود زيرا بدى كردن به سود انسان نيست به زيان انسان است، اين تعبير يا به خاطر هماهنگى ميان دو بخش جمله است، و يا از اين نظر است كه لام در اينجا به معنى اختصاص است نه به معنى نفع و سود، بعضى از مفسران نيز احتمال داده‌اند كه لام در اينجا بمعنى" الى" است.