بر سر آنها قرار مى‌گرفت (وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ‌) (بقره- 57).

ولى سخن در اينجاست كه منظور از" آيات نه‌گانه" كه در آيات مورد بحث به آن اشاره شده چيست؟

تعبيراتى كه در اين آيات به كار رفته نشان مى‌دهد كه منظور از آن معجزاتى است كه در ارتباط با فرعون و فرعونيان صورت گرفته، نه آنها كه در ارتباط با خود بنى اسرائيل است، مانند نزول من و سلوى، و خارج شدن چشمه از سنگ و امثال آن.

با توجه به اين نكته مى‌توان گفت پنج موضوعى كه در آيه 133 سوره اعراف آمده جزء اين نه آيه است (طوفان، آفت نباتى، ملخ، فزونى قورباغه و خون).

همچنين بدون شك دو معجزه معروف موسى ع: يعنى مساله" عصا" و" يد بيضاء" جزء اين آيات نه‌گانه خواهد بود، به خصوص اينكه در سوره نمل آيه 10 تا 12 همين تعبير" تسع آيات" (آيات نه‌گانه) را بعد از بيان اين دو معجزه بزرگ ذكر مى‌كند.

مجموع اينها هفت امر خارق عادت مى‌شود، ببينيم دو آيه ديگر چيست؟

بدون شك غرق فرعونيان و مانند آن نمى‌تواند از اين آيات باشد چرا كه هدف بيان آياتى است كه براى هدايت فرعونيان آمده، نه آنها كه مايه نابوديشان شد.

دقت در آيات سوره اعراف كه بسيارى از اين آيات در آن آمده است نشان مى‌دهد كه منظور از دو آيه ديگر" خشكسالى" و" كمبود انواع ميوه‌ها" بوده است، چه اينكه بعد از معجزه عصا و يد بيضاء، و قبل از بيان آيات پنجگانه طوفان و ملخ ... چنين مى‌خوانيم:" وَ لَقَدْ أَخَذْنا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَ نَقْصٍ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ‌":" ما آل فرعون را گرفتار خشكسالى و كمبود انواع ميوه‌ها كرديم شايد بيدار شوند".

گر چه ممكن است بعضى تصور كنند خشكسالى جدا از كمبود ميوه‌ها نيست و به اين ترتيب مجموعا يك نشانه محسوب مى‌شوند، اما همانگونه كه در تفسير