104- و بعد از آن به بنى اسرائيل گفتيم در اين سرزمين (مصر و شام) ساكن شويد، اما هنگامى كه وعده آخرت فرا رسد همه شما را دسته‌جمعى (به آن دادگاه عدل) مى‌آوريم.

تفسير: با اينهمه نشانه‌ها باز ايمان نياوردند

در چند آيه پيش از اين خوانديم كه مشركان چه تقاضاهاى عجيب و غريبى از پيامبر داشتند و از آنجا كه انگيزه آنها به گواهى اظهارات خودشان حقجويى نبود بلكه هدفشان بهانه‌گيرى و لجاجت بود پيامبر ص پاسخ منفى به آنها داد.

در آيات مورد بحث در حقيقت نمونه‌اى از اين صحنه را در امتهاى پيشين بيان ميكند كه چگونه انواع خارق عادات و معجزات را ديدند و باز هم بهانه گرفتند و راه انكار را هم چنان ادامه دادند.

در آيه نخست ميگويد:" ما به موسى نه آيه و نشان روشن داديم" (وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسى‌ تِسْعَ آياتٍ بَيِّناتٍ‌).

در اينكه اين نه آيه چه بوده در پايان همين بحث به آن اشاره خواهيم كرد.

سپس براى تاكيد بيشتر اضافه مى‌كند: اگر مخالفانت حتى اين موضوع را انكار كنند براى اتمام حجت به آنها" از بنى اسرائيل سؤال كن كه در آن زمان كه اين آيات به سراغشان آمد چگونه بودند" (فَسْئَلْ بَنِي إِسْرائِيلَ إِذْ جاءَهُمْ‌) ولى با اين حال فرعون گردنكش جبار و طغيانگر نه تنها تسليم نشد بلكه موسى را متهم به ساحر بودن و يا ديوانه بودن كرد و گفت:" من گمان مى‌كنم اى موسى تو ساحر يا ديوانه‌اى". (فَقالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يا مُوسى‌ مَسْحُوراً) در بيان معنى" مسحور" مفسران دو تفسير گفته‌اند بعضى آن را به معنى ساحر دانسته‌اند به شهادت آيات ديگر قرآن كه ميگويد فرعون و فرعونيان همه جا او را متهم به ساحر بودن كردند، و آمدن اسم مفعول به معنى فاعل در لغت عرب شبيه و نظير دارد مانند" مشئوم" به معنى" شائم" كسى كه مايه بدبختى است، و