[سوره الإسراء (17): آيات 88 تا 89]

قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى‌ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً (88) وَ لَقَدْ صَرَّفْنا لِلنَّاسِ فِي هذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ فَأَبى‌ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلاَّ كُفُوراً (89)

ترجمه:

88- بگو اگر انسانها و پريان اتفاق كنند كه همانند اين قرآن را بياورند، همانند آن را نخواهند آورد هر چند يكديگر را در اين كار كمك كنند.

89- ما در اين قرآن براى مردم از هر چيز نمونه‌اى آورديم (و همه معارف در آن جمع است) اما اكثر مردم (در برابر آن) جز انكار حق، كارى ندارند.

تفسير:

هيچگاه همانند قرآن را نخواهيد آورد

با توجه به اينكه آيات قبل و بعد در ارتباط با مباحث قرآن است، پيوند آيه مورد بحث كه با صراحت از اعجاز قرآن سخن مى‌گويد با آنها نياز به گفتگو ندارد.

به علاوه در آيات آينده بحث مشروحى پيرامون بهانه‌جوئيهاى مشركان در زمينه اعجاز و طلب معجزات گوناگون آمده است، آيه مورد بحث در حقيقت مقدمه‌اى است براى بحث آينده تا به اين بهانه‌جويان نشان دهد كه عاليترين و زنده‌ترين سند حقانيت پيامبر اسلام ص كه به صورت يك معجزه جاودانى هميشه در تاريخ مى‌درخشد همين قرآن است و با وجود اين قرآن، بهانه‌جوئيها بيجا است!