2- موارد استعمال آن در قرآن بسيار متنوع است:

گاهى به معنى روح مقدسى است كه پيامبران را در انجام رسالتشان تقويت مى‌كرده، مانند آيه 253 بقره‌ وَ آتَيْنا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّناتِ وَ أَيَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ‌:" ما دلائل روشن در اختيار عيسى بن مريم قرار داديم و او را با روح القدس تقويت نموديم".

گاه به نيروى معنوى الهى كه مؤمنان را تقويت مى‌كند اطلاق شده، مانند آيه 22 مجادله‌ أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ‌:

" آنها كسانى هستند كه خدا ايمان را در قلبشان نوشته و به روح الهى تاييدشان كرده است".

زمانى به معنى" فرشته مخصوص وحى" آمده و با عنوان" امين" توصيف شده، مانند آيه 193 سوره شعراء نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلى‌ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ‌:" اين قرآن را روح الامين بر قلب تو نازل كرد تا از انذار كنندگان باشى".

و گاه به معنى فرشته بزرگى از فرشتگان خاص خدا يا مخلوقى برتر از فرشتگان آمده، مانند تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ:

" در شب قدر فرشتگان، و روح، به فرمان پروردگارشان براى تقدير امور نازل مى‌شوند" (آيه 4 سوره قدر) و در (آيه 38 سوره نبا) نيز مى‌خوانيم‌ يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا:" در روز رستاخيز روح فرشتگان در يك صف قيام مى‌كنند"، و گاه به معنى قرآن يا وحى آسمانى آمده است مانند وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا:" اين گونه وحى به سوى تو فرستاديم، روحى كه از فرمان ما است" (شورى- 52).

و بالآخره زمانى هم به معنى روح انسانى آمده است، چنان كه در آيات‌