نكته‌ها:

1- غرور و ياس دو بيمارى خطرناك اخلاقى‌

اين سخن را بسيار از ديگران شنيده‌ايم و يا به ديگران گفته‌ايم كه فلان كس ديگر خدا را بنده نيست، چرا كه به نوايى رسيده.

و نيز بسيار ديده‌ايم كه همين گونه اشخاص تازه به نوا رسيده و خدا را فراموش كرده، هنگامى كه از آن حال سقوط مى‌كنند يا گرفتار شدائد مى‌شوند، چنان بيچاره و زبون و دستپاچه و مايوس مى‌گردند كه انسان باور نمى‌كند اينها همان آدمهاى سابقند! آرى چنين است حال همه افراد كوته‌فكر، بى‌ايمان و كم‌ظرفيت، به عكس دوستان خدا كه روحشان همچون اوقيانوس است و سختترين طوفانها در آنان اثر نمى‌كند، چون كوه در مقابل حوادث سخت ايستاده‌اند و چون كاه در مقابل فرمان خدا، دنيا را به آنها ببخشى دست و پاى خود را گم نمى‌كنند و جهان را از آنها بگيرى خم به ابرو نمى‌آورند! عجب اينكه اين انسانهاى خود باخته كم تحمل كه حالاتشان در بسيارى از سوره‌هاى قرآن آمده است (يونس 12- لقمان 32- فجر- 14 و 15- فصلت 48 و 49) در حال سختى، خداپرست مى‌شوند و به فطرت الهى، و خويشتن خويش باز مى‌گردند، اما با فرو نشستن طوفان حادثه، چنان تغيير جهت مى‌دهند كه گويى هرگز نام خدا را نشنيده‌اند.

اين بلاى بزرگى است، زيرا سبب مى‌شود كه هرگز نتوانند در زندگى موضع‌گيرى مستقل و صحيحى داشته باشند، تنها راه درمان اين بيمارى خطرناك بالا بردن سطح فكر در پرتو علم و ايمان، و ترك وابستگى و اسارت در چنگال ماديات، و قبول زهد و پارسايى به معنى سازنده است.

ضمنا پاسخ اين سؤال از بيان فوق، روشن شد كه مى‌گويند: آيات مورد