[سوره الإسراء (17): آيات 83 تا 84]

وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَى الْإِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأى‌ بِجانِبِهِ وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ كانَ يَؤُساً (83) قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى‌ شاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدى‌ سَبِيلاً (84)

ترجمه:

83- هنگامى كه به انسان نعمت مى‌بخشيم (از حق) روى مى‌گرداند، و متكبرانه دور مى‌شود، و هنگامى كه كمترين بدى به او مى‌رسد (از همه چيز) مايوس مى‌گردد.

84- بگو هر كس طبق روش (و خلق و خوى) خود عمل مى‌كند پروردگار شما! آنها را كه راهشان نيكوتر است بهتر مى‌شناسد.

تفسير: هر كسى بر فطرت خود مى‌تند

بعد به يكى از ريشه‌دارترين بيماريهاى اخلاقى" انسانهاى تربيت نايافته" اشاره كرده مى‌گويد:" هنگامى كه به اين انسان نعمت مى‌بخشيم (غرور و استكبار به او دست مى‌دهد) به پروردگار خود پشت مى‌كند و با حالت تكبر، دور مى‌شود" (وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَى الْإِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأى‌ بِجانِبِهِ‌).

" اما هنگامى كه نعمت را از او سلب كنيم، و حتى مختصر ناراحتى به او برسد ياس و نوميدى سر تا پاى او را فرا مى‌گيرد" (وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ كانَ يَؤُساً)" اعرض" از ماده" اعراض" به معنى روى‌گردانيدن، و منظور در اينجا روى برگردانيدن از خدا و حق است.