[سوره الإسراء (17): آيه 82]

وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلاَّ خَساراً (82)

ترجمه:

82- قرآن را نازل مى‌كنيم كه شفا و رحمت براى مؤمنان است و ستمگران را جز خسران (و زيان) نمى‌افزايد.

تفسير: قرآن نسخه شفا بخش‌

از آنجا كه در آيات گذشته، بحث از توحيد و حق و مبارزه با شرك و باطل بود، در نخستين آيه مورد بحث به تاثير فوق العاده قرآن و نقش سازنده آن در اين رابطه پرداخته مى‌گويد:" ما قرآن را نازل مى‌كنيم كه مايه شفا و رحمت مؤمنان است" (وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ‌).

" ولى ستمگران (مانند هميشه به جاى اينكه از اين وسيله هدايت بهره گيرند) جز خسران و زيان بيشتر چيزى بر آنها نمى‌افزايد" (وَ لا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَساراً).

نكته‌ها:

1- مفهوم كلمه" من" در من القرآن‌

مى‌دانيم كلمه" من" در اينگونه موارد، براى تبعيض مى‌آيد، ولى از آنجا كه شفاء و رحمت مخصوص قسمتى از قرآن نيست بلكه اثر قطعى همه آيات قرآن است، مفسران بزرگ كلمه" من" را در اينجا" بيانيه" دانسته‌اند.

ولى بعضى اين احتمال را داده‌اند كه" من" در اينجا نيز به همان معنى‌