حادثه استقامت مى‌ورزد، همچنين در مقابل بى غذايى، بيخوابى، خستگى، غصه افراطى، درد، بيمارى، رنج، پركارى و در مورد حفظ موازنه و تعادل حيرت‌انگيز بدن و روح خويش، تحمل عجيبى از خود نشان مى‌دهد، حتى مى‌توان گفت كه انسان از تمام حيوانات پردوامتر، پرتلاشتر است، با اين توانايى جسمى و فكرى شگرفش توانسته است، اينهمه امور، صنايع، و تمدن كنونى را به وجود آورد و برتريش را بر همه جانداران به اثبات رساند" [1]

در آغاز به" مساله رهبرى" و نقش آن در سرنوشت انسانها پرداخته، مى‌گويد:" روز قيامت هر گروهى را با امام و رهبرشان مى‌خوانيم" (يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ‌) يعنى آنها كه رهبرى پيامبران و جانشينان آنان را در هر عصر و زمان پذيرفتند، همراه پيشوايشان خواهند بود، و آنها كه رهبرى شيطان و ائمه ضلال و پيشوايان جبار و ستمگر را انتخاب كردند همراه آنها خواهند بود.

خلاصه اينكه پيوند" رهبرى" و" پيروى" در اين جهان بطور كامل در آن جهان منعكس مى‌شود، و بر اساس آن گروه‌هايى كه اهل نجات و اهل عذابند مشخص مى‌گردند.

گر چه بعضى از مفسران، خواسته‌اند" امام" را در اينجا منحصرا به معنى پيامبران، و بعضى به معنى كتابهاى آسمانى، و بعضى به معنى علما و دانشمندان تفسير كنند، ولى روشن است كه امام در اينجا معنى وسيعى دارد كه هر پيشوايى‌

[1]" انسان موجود ناشناخته" صفحه 73- 74.