نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 193
موجود است به ياد خدا هستند، اما به محض اينكه بر طرف شد به طبيعت انحرافى خود
بازمىگردند، و خدا را به دست فراموشى مىسپرند.
خلاصه كمتر كسى را مىتوان پيدا كرد كه در مشكلات سخت و طاقتفرسا به پيشگاه
با عظمت خدا سر فرود نياورد ولى مىدانيم اين بيدارى و" توجه اضطرارى"،
بى ارزش است.
افراد با ايمان و مسلمانان راستين، آنها هستند كه در راحتى و بلا، در سلامت و
بيمارى، در فراوانى و قحطى، در زندان و بر تخت قدرت، و خلاصه در همه حال به ياد او
مىباشند، و اصولا اين تغيير حالات به هيچوجه آنها را دگرگون نميسازد.
روحشان بقدرى بزرگ است كه همه اينها را در خود هضم مىكند، همچون على ع كه
عبادت و زهد و رسيدگيش به دردمندان، بر تخت قدرت همان بود كه در گوشه انزوا.
چنان كه خودش در صفات پرهيزكاران مىفرمايد:
نزلت انفسهم منهم فى البلاء كالتى نزلت فى الرخاء:
" حال آنها در بلا و راحتى يكسان است" [1] كوتاه سخن اينكه: ايمان، توجه به خدا، توسل،
عبادت، توبه و تسليم در برابر پروردگار همه در صورتى ارزش دارد كه دائمى و پايدار
باشد، اما ايمان موسمى، توبه موسمى و عبادتهاى موسمى كه در شرائط اضطرارى و يا
آنجا كه منافع انسان ايجاب مىكند، انجام مىشود، بىفايده و يا بسيار كم ارزش
است، و در آيات قرآن از اين گونه اشخاص كرارا نكوهش شده است.
2- فرار از محدوده حكومت خدا ممكن نيست
بعضى مانند بت پرستان زمان جاهليت، تنها هنگامى به اللَّه روى مىآورند