نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 142
برمىگردانند.
47- ما مىدانيم آنها به چه منظورى به سخنان تو گوش فرا مىدهند، و هنگامى كه
با هم نجوا مىكنند، در آن هنگام كه ستمگران مىگويند شما جز از انسانى كه سحر شده
است پيروى نمىكنيد! 48- ببين چگونه براى تو مثل مىزنند، و از همين رو گمراه شدند
و قدرت پيدا كردن راه (حق) را ندارند!
شان نزول:
جمعى از مفسران مانند" طبرسى" در" مجمع البيان" و"
فخر رازى" در" تفسير كبير" و بعضى ديگر در شان نزول آيات فوق چنين
گفتهاند كه آيه نخست در باره گروهى از مشركان نازل شده كه پيامبر ص را به هنگامى
كه در شب تلاوت قرآن مىكرد و در كنار خانه كعبه نماز مىگذارد آزار مىدادند، و
او را با سنگ مىزند و مانع دعوت مردم به اسلام مىشدند.
خداوند به لطفش چنان كرد كه آنها نتوانند او را آزار كنند (و شايد اين از طريق
رعب و وحشتى بود كه از پيامبر در دل آنها افكند) [1] در روايت ديگرى مىخوانيم هنگامى كه پيامبر ص
قرآن مىخواند دو نفر از مشركان در طرف راست و دو نفر در طرف چپ قرار مىگرفتند و
كف مىزدند و سوت مىكشيدند و با صداى بلند اشعار مىخواندند تا صداى پيامبر ص به
گوش مردم نرسد [2]"
ابن عباس" مىگويد: ابو سفيان و ابو جهل و غير آنها گاهى نزد پيامبر ص
مىآمدند و به سخنان او گوش فرا مىدادند، روزى يكى از آنها به ديگران گفت: اصلا
من نمىفهمم محمد چه مىگويد؟ فقط مىبينم لبهاى او حركت مىكند!