1- معراج از نظر قرآن و حديث‌

در دو سوره از سوره‌هاى قرآن به اين مساله اشاره شده است:

نخست همين سوره اسراء است كه تنها بخش اول اين سفر را بيان مى‌كند (يعنى سير از مكه و مسجد الحرام به مسجد اقصى و بيت المقدس).

اما در سوره نجم طى شش آيه از آيه 13 تا 18 قسمت دوم معراج يعنى سير آسمانى آمده است، آنجا مى‌فرمايد: وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرى‌. عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهى‌. عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْوى‌. إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ ما يَغْشى‌. ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغى‌. لَقَدْ رَأى‌ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْرى‌: خلاصه مفاد اين شش آيه چنين است كه" پيامبر ص براى دومين بار فرشته وحى جبرئيل را به صورت اصلى مشاهده و ملاقات كرد (مرتبه اول در آغاز نزول وحى در كوه حرا بود).

اين ملاقات در نزد بهشت جاويدان صورت گرفت.

پيغمبر ص در مشاهده اين منظره دچار خطا و اشتباه نشد.

آيات و نشانه‌هاى بزرگى را از عظمت خدا مشاهده كرد.

اين آيات كه به گفته اكثر مفسران از معراج سخن مى‌گويد نيز نشان مى‌دهد كه اين حادثه در بيدارى اتفاق افتاده است، مخصوصا جمله‌ ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغى‌ (چشم پيامبر دچار خطا و انحراف و طغيان نشد) گواه ديگر بر اين موضوع است از نظر حديث، روايات بسيار زيادى در زمينه مساله معراج در كتب معروف اسلامى نقل شد كه بسيارى از علماى اسلام تواتر يا شهرت آن را تصديق كرده‌اند، به عنوان نمونه:

فقيه و مفسر بزرگ شيخ طوسى در تفسير" تبيان" ذيل آيه مورد بحث چنين مى‌گويد:" علماى شيعه معتقدند خداوند در همان شبى كه پيامبرش را از مكه به بيت المقدس برد او را به سوى آسمانها عروج داد، و آيات عظمت خود را در آسمانها