درست دقت كنيد هنگامى كه من از اين ضربه‌اى كه او بر من زده است شهيد شوم تنها يك ضربه كارى بر او بزنيد و بعد از كشتنش بدن او را مثله نكنيد" [1]

[4- اهميت حفظ مال ايتام‌]

آيه بعد چهارمين دستور از اين سلسله احكام را شرح مى‌دهد نخست به اهميت حفظ مال يتيمان پرداخته و با لحنى به آنچه در مورد عمل منافى عفت در آيات قبل گذشت مى‌گويد:" به اموال يتيمان نزديك نشويد" (وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْيَتِيمِ‌).

نه تنها اموال يتيمان را نخوريد بلكه حتى حريم آن را كاملا محترم بشماريد.

ولى از آنجا كه ممكن است اين دستور دستاويزى گردد براى افراد ناآگاه كه تنها به جنبه‌هاى منفى مى‌نگرند، و سبب شود كه اموال يتيمان را بدون سرپرست بگذارند و به دست حوادث بسپارند، لذا بلا فاصله استثناء روشنى براى اين حكم ذكر كرده مى‌گويد:" مگر به طريقى كه بهترين طرق است" (إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ‌).

طبق اين تعبير جامع و رسا، هر گونه تصرفى در اموال يتيمان كه به منظور حفظ، اصلاح، تكثير و اضافه بوده باشد، و جهات لازم براى پيشگيرى از هدر رفتن اين اموال در نظر گرفته شود مجاز است، بلكه خدمتى است آشكار به يتيمان كه قادر بر حفظ مصالح خويشتن نيستند.

البته اين وضع تا زمانى ادامه دارد كه به حد رشد فكرى و اقتصادى برسد آن گونه كه قرآن در ادامه آيه مورد بحث از آن ياد مى‌كند:" تا زمانى كه به حد قدرت برسد" (حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ‌).

" اشد" از ماده" شد" (بر وزن جد) به معنى" گره محكم" است،

[1] نهج البلاغه بخش نامه‌ها شماره 47.