بالآخره ترك ازدواج براى جوانان، و سختگيريهاى بى دليل طرفين در اين زمينه، همه از عوامل" قرب به زنا" است كه در آيه فوق با يك جمله كوتاه همه آنها را نهى مى‌كند، و در روايات اسلامى نيز هر كدام جداگانه مورد نهى قرار گرفته است.

ب- جمله" إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً" كه مشتمل بر سه تاكيد است (ان و استفاده از فعل ماضى و تعبير به فاحشه) عظمت اين گناه آشكار را آشكارتر مى‌كند.

ج- جمله" ساءَ سَبِيلًا" (راه زنا بد راهى است) بيانگر اين واقعيت است كه اين عمل راهى به مفاسد ديگر در جامعه مى‌گشايد.

1- پيدايش هرج و مرج در نظام خانواده، و از ميان رفتن رابطه فرزندان و پدران، رابطه‌اى كه وجودش نه تنها سبب شناخت اجتماعى است، بلكه موجب حمايت كامل از فرزندان مى‌گردد، و پايه‌هاى محبتى را كه در تمام طول عمر سبب ادامه اين حمايت است مى‌گذارد.

خلاصه، در جامعه‌اى كه فرزندان نامشروع و بى پدر فراوان گردند روابط اجتماعى كه بر پايه روابط خانوادگى بنيان شده سخت دچار تزلزل مى‌گردد.

براى پى بردن به اهميت اين موضوع كافى است يك لحظه چنين فكر كنيم كه چنانچه زنا در كل جامعه انسانى مجاز گردد و ازدواج برچيده شود، فرزندان بى هويتى كه در چنين شرائطى متولد شوند تحت پوشش حمايت كسى نيستند، نه در آغاز تولد و نه به هنگام بزرگ شدن.

از اين گذشته از عنصر محبت كه نقش تعيين كننده‌اى در مبارزه با جنايتها و خشونتها دارد محروم مى‌شوند، و جامعه انسانى به يك جامعه كاملا حيوانى توأم با خشونت در همه ابعاد، تبديل مى‌گردد.