لذا" عرض كرد: پروردگارا اكنون كه چنين است مرا تا روز رستاخيز مهلت ده"! (قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلى‌ يَوْمِ يُبْعَثُونَ‌).

نه براى اينكه توبه كند، يا از كرده خود پشيمان باشد و در مقام جبران برآيد، بلكه براى اينكه به لجاجت و عناد و دشمنى و خيره سرى ادامه دهد!

در اينكه منظور از يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ‌، چه روزى است، مفسران احتمالات متعددى داده‌اند:

بعضى گفته‌اند منظور پايان اين جهان و بر چيده شدن دوران تكليف است، چرا كه بعد از آن، طبق ظاهر آيات قرآن، همه جهانيان از بين مى‌روند و تنها ذات پاك خداوند باقى ميماند، بنا بر اين تنها به مقدارى از درخواست ابليس موافقت شد.

بعضى ديگر احتمال داده‌اند كه منظور از" وقت معلوم" زمان معينى است كه تنها خدا مى‌داند، و جز او هيچكس از آن آگاه نيست، چرا كه اگر آن وقت را آشكار مى‌ساخت ابليس تشويق به گناه و سركشى بيشتر شده بود.

بعضى نيز احتمال داده‌اند منظور روز قيامت است چرا كه او مى‌خواست تا آن روز زنده بماند تا از حيات جاويدان برخوردار گردد و با نظر او موافقت گرديد، به خصوص اينكه تعبير به‌ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ‌ در آيه 50 سوره واقعه درباره روز قيامت نيز آمده است.