[سوره الحجر (15): آيات 19 تا 21]

وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ مَوْزُونٍ (19) وَ جَعَلْنا لَكُمْ فِيها مَعايِشَ وَ مَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرازِقِينَ (20) وَ إِنْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ (21)

ترجمه:

19- و زمين را گسترديم، و در آن كوه‌هاى ثابتى افكنديم، و از هر گياه موزون در آن رويانديم.

20- و براى شما انواع وسايل زندگى در آن قرار داديم، و همچنين براى كسانى كه شما نمى‌توانيد به آنها روزى دهيد.

21- خزائن همه چيز نزد ما است ولى ما جز به اندازه معين آن را نازل نمى‌كنيم.

تفسير: گنجينه همه چيز نزد ما است‌

در اينجا به بخشى از آيات آفرينش، و نشانه‌هاى عظمت خدا در زمين، مى‌پردازد تا بحث پيشين تكميل گردد.

نخست از خود زمين شروع كرده مى‌فرمايد:" ما زمين را گسترش داديم" (وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها).

" مد" در اصل به معنى گسترده ساختن و بسط دادن است، و به احتمال قوى در اينجا اشاره به سر برآوردن خشكيهاى زمين از زير آب است، زيرا ميدانيم‌