5- و به دنبال اين ويژگيها سرانجام او مردى بود كه همه نعمتهاى خدا را شكرگزارى مى‌كرد (شاكِراً لِأَنْعُمِهِ‌).

و پس از بيان اين اوصاف پنجگانه به بيان پنج نتيجه مهم اين صفات پرداخته و چنين مى‌گويد:

1-" خداوند ابراهيم را براى نبوت و ابلاغ دعوتش برگزيد" (اجْتَباهُ‌) 2-" خدا او را به راه راست هدايت كرد" و از هر گونه لغزش و انحراف حفظ نمود (وَ هَداهُ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌).

چرا كه هدايت الهى همانگونه كه بارها گفته‌ايم به دنبال لياقتها و شايستگيهايى است كه انسان از خود ظاهر مى‌سازد چون بى حساب چيزى بى كسى نمى‌دهند.

" حسنة" به معنى وسيعش كه هر گونه نيكى را در بر مى‌گيرد، از مقام نبوت و رسالت گرفته، تا نعمتهاى مادى و فرزندان شايسته و مانند آن.

4-" و در آخرت از صالحان است" (وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ‌).

با اينكه ابراهيم از سر سلسله صالحان بود در عين حال مى‌گويد او از صالحان خواهد بود، و اين نشانه عظمت مقام صالحان است كه ابراهيم با اينهمه مقام در زمره آنها محسوب مى‌شود، مگر نه اينكه خود ابراهيم از خدا اين تقاضا را كرده بود" رَبِّ هَبْ لِي حُكْماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ‌":" خداوندا نظر صائب به من عطا كن و مرا از صالحان قرار ده" (سوره شعرا آيه 83).