124- شنبه (و تحريمهاى روز شنبه براى يهود) بعنوان يك مجازات بود كه در آنهم اختلاف كردند و پروردگارت روز قيامت در ميان آنها در آنچه اختلاف كردند داورى مى‌كند.

تفسير: ابراهيم (به تنهايى) يك امت بود!

گفتيم اين سوره سوره بيان نعمتها است و هدف از آن تحريك حس شكرگزارى انسانها است، به گونه‌اى كه آنها را به شناخت بخشنده اينهمه نعمت برانگيزد.

در آيات مورد بحث سخن از يك مصداق كامل بنده شكرگزار خدا، يعنى" ابراهيم" قهرمان توحيد، به ميان آمده كه مخصوصا از اين نظر نيز براى مسلمانها عموما و عربها خصوصا الهام آفرين است كه او را پيشوا و مقتداى نخستين خود مى‌دانند.

از ميان صفات برجسته اين مرد بزرگ به پنج صفت اشاره شده است.

1- در آغاز مى‌گويد" ابراهيم خود امتى بود" (إِنَّ إِبْراهِيمَ كانَ أُمَّةً).

در اينكه چرا نام" امت" بر ابراهيم گذارده شده، مفسران نكات مختلفى ذكر كرده‌اند كه چهار نكته از آن قابل ملاحظه است:

- ابراهيم آن قدر شخصيت داشت كه به تنهايى يك امت بود، چرا كه گاهى شعاع شخصيت انسان آن قدر افزايش مى‌يابد كه از يك فرد و دو فرد و يك گروه فراتر مى‌رود و شخصيتش معادل يك امت بزرگ مى‌شود.

- ابراهيم رهبر و مقتدا و معلم بزرگ انسانيت بود و به همين جهت به او" امت" گفته شده، زيرا امت به معنى اسم مفعولى به كسى گفته مى‌شود كه مردم به او اقتدا كنند و رهبريش را بپذيرند.

البته ميان اين معنى و معنى اول پيوند معنوى خاصى برقرار است زيرا