بنا بر اين تحريم قسمتى از گوشتها بر يهود جنبه مجازات داشت، و هرگز مشركان نمى‌توانستند به آن استدلال كنند.

به علاوه چيزهايى را كه مشركان تحريم كرده بودند نه در آئين يهود بود، نه در آئين اسلام، صرفا بدعتهايى بود كه از ريشه خرافات مايه مى‌گرفت (آيه مورد بحث ممكن است اشاره به اين نكته نيز باشد كه شما كارى كرديد كه با هيچ كتاب آسمانى سازگار نيست).

قابل توجه اينكه اولا علت ارتكاب گناه را" جهالت" مى‌شمرد، چرا كه جهل عامل اصلى بسيارى از گناهان است، و اينگونه افرادند كه پس از آگاهى به راه حق باز مى‌گردند، نه آنها كه آگاهانه و از روى استكبار و غرور يا تعصب و لجاجت و مانند آن راه غلط را مى‌پيمايند.

ثانيا: مساله توبه را به توبه قلبى و ندامت درونى محدود نمى‌كند، بلكه روى اثر عملى آن تاكيد كرده، و اصلاح و جبران را مكمل توبه مى‌شمارد، تا اين فكر غلط را از مغز خود بيرون كنيم كه هزاران گناه را با يك جمله" استغفر اللَّه" مى‌توان جبران كرد. نه، بايد عملا خطاها جبران گردد و قسمتهايى كه از روح انسان و يا جامعه بر اثر گناه آسيب يافته اصلاح و مرمت شود.

توبه حقيقى اين است نه لقلقه لسان.