2- رابطه امنيت و روزى فراوان‌

در آيات فوق براى اين منطقه آباد خوشبخت و پر بركت، سه ويژگى ذكر شده است كه نخستين آنها امنيت، سپس اطمينان به ادامه زندگى در آن، و بعد از آن مساله جلب روزى و مواد غذايى فراوان مى‌باشد كه از نظر ترتيب طبيعى به همان شكل كه در آيه آمده صورت حلقه‌هاى زنجيرى علت و معلول دارد، چرا كه تا امنيت نباشد كسى اطمينان به ادامه زندگى در محلى پيدا نمى‌كند، و تا اين دو نباشند كسى علاقه‌مند به توليد و سر و سامان دادن به وضع اقتصادى نمى‌شود.

و اين درسى است براى همه ما و همه كسانى كه مى‌خواهند سرزمينى آباد و آزاد و مستقل داشته باشند، بايد قبل از هر چيز به مساله" امنيت" پرداخت، سپس مردم را به آينده خود در آن منطقه اميدوار ساخت، و به دنبال آن چرخهاى اقتصادى را به حركت در آورد.

ولى اين نعمتهاى سه‌گانه مادى هنگامى به تكامل مى‌رسند كه با نعمت معنوى ايمان و توحيد هماهنگ گردند، به همين دليل در آيات فوق بعد از ذكر نعمتهاى سه گانه مى‌گويد:" وَ لَقَدْ جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ‌" پيامبرى از جنس آنها براى هدايتشان ماموريت پيدا كرد" [1]

3- لباس گرسنگى و ناامنى‌

جالب اينكه در آيات فوق هنگامى كه سر نوشت اين كفران كنندگان نعمت را بيان مى‌كند مى‌گويد: خداوند لباس گرسنگى و ترس را به آنها چشانيد، يعنى از يك سو گرسنگى و ترس تشبيه به لباس شده، و از سوى ديگر به جاى پوشاندن چشاندن آمده است.

[1] تفسير الميزان جلد 12 صفحه 388.