و كاست به او داده مى‌شود" (وَ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ‌).

و به هيچكس كمترين ستمى نمى‌شود (وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‌).

نكته‌ها:

1- تقيه و فلسفه آن‌

مسلمانان راستين، دست‌پروردگان پيامبر اسلام ص روح مقاومت عجيبى در برابر دشمنان داشتند، و چنان كه ديديم بعضى از آنها همچون" پدر عمار" حتى حاضر نمى‌شدند جمله‌اى با زبان مطابق ميل دشمن بگويند، هر چند قلبشان مملو از ايمان به خدا و عشق به پيامبر ص بود، و در اين راه جان خود را نيز از دست مى‌دادند.

و بعضى همچون خود" عمار"، كه حاضر مى‌شدند با زبان جمله‌اى بگويند باز وحشت سر تا پاى وجودشان را فرا مى‌گرفت، و خود را مسئول و مقصر مى‌دانستند، و تا پيامبر ص به آنها اطمينان نمى‌داد كه عملشان به عنوان يك تاكتيك براى حفظ جان خويشتن شرعا جايز بوده است آرام نمى‌يافتند! در حالات" بلال" مى‌خوانيم هنگامى كه اسلام آورد، و شجاعانه به دفاع از منطق اسلام و حمايت از پيامبر ص برخاست، مشركان او را تحت فشار شديد قرار دادند، تا جايى كه او را به ميان آفتاب سوزان مى‌كشاندند و صخره بزرگى روى سينه او مى‌گذاشتند و به او مى‌گفتند: بايد به خدا مشرك شوى.

او خوددارى مى‌كرد و در حالى كه نفسهايش به شماره افتاده بود، پيوسته مى‌گفت:" احد، احد" (او خداى يگانه است او خداى يكتاست) سپس ميگفت بخدا سوگند اگر مى‌دانستم سخنى از اين ناگوارتر بر شما است آن را مى‌گفتم! [1]

[1] تفسير فى ظلال جلد 5 صفحه 284.