[سوره النحل (16): آيه 90]

إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِيتاءِ ذِي الْقُرْبى‌ وَ يَنْهى‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (90)

ترجمه:

90- خداوند فرمان به عدل و احسان و بخشش به نزديكان مى‌دهد، و از فحشاء و منكر و ظلم و ستم نهى مى‌كند، خداوند به شما اندرز مى‌دهد شايد متذكر شويد.

تفسير:

جامع‌ترين برنامه اجتماعى‌

در تعقيب آيه گذشته كه قرآن را بيانگر همه چيز مى‌شمرد، در اين آيات نمونه‌اى از جامعترين تعليمات اسلام در زمينه مسائل اجتماعى، و انسانى و اخلاقى بيان شده است.

در نخستين آيه به شش اصل مهم كه سه اصل، جنبه مثبت و مامور به، و سه اصل جنبه منفى و منهى عنه دارد، ديده مى‌شود.

در آغاز مى‌گويد:" خداوند فرمان به عدل و احسان مى‌دهد و (همچنين) بخشش به نزديكان" (إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِيتاءِ ذِي الْقُرْبى‌).

چه قانونى از" عدل" وسيعتر و گيراتر و جامعتر تصور مى‌شود؟ عدل همان قانونى است كه تمام نظام هستى بر محور آن مى‌گردد، آسمانها و زمين و همه موجودات با عدالت بر پا هستند (بالعدل قامت السماوات و الارض).

جامعه انسانى كه گوشه كوچكى از اين عالم پهناور است نيز نمى‌تواند از اين قانون عالم شمول، بر كنار باشد، و بدون عدل به حيات سالم خود ادامه دهد.

مى‌دانيم عدل به معنى واقعى كلمه آنست كه هر چيزى در جاى خود باشد،