" خانه‌هايى كه بسيار سبك و كم وزن است، و به هنگام كوچ كردن و موقع اقامت به آسانى آن را جابجا مى‌كنيد" (تَسْتَخِفُّونَها يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَ يَوْمَ إِقامَتِكُمْ‌).

علاوه بر اين از پشم‌ها و كركها و موهاى اين چهار پايان براى شما، اثاث و متاع و وسائل مختلف زندگى تا زمان معينى قرار داد" (وَ مِنْ أَصْوافِها وَ أَوْبارِها وَ أَشْعارِها أَثاثاً وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ‌).

مى‌دانيم موهايى كه بر بدن چهار پايان مى‌رويد بعضى كاملا خشن است، مانند موهاى بز كه عرب آن را" شعر" مى‌گويد (و جمع آن اشعار است) و گاهى كمى نرمتر است كه آن را پشم مى‌گوئيم و عرب آن را صوف مى‌نامد (و جمع آن اصواف است) و گاهى از آن هم نرمتر است كه آن را" كرك" مى‌ناميم كه عرب آن را" وبر" (بر وزن ظفر) جمع آن اوبار مى‌گويد بديهى است اين تفاوت ساختمان موها سبب مى‌شود كه از هر كدام براى مصرف خاصى استفاده شود، از يكى فرش درست كنند، از ديگرى لباس، از ديگرى خيمه و مانند آن.

در اينكه منظور از" اثاث" و" متاع" در اين آيه چيست مفسران احتمالاتى داده‌اند:

رويهمرفته" اثاث" به معنى وسائل خانه است و در اصل از ماده" اث" به معنى كثرت و درهم پيچيدگى گرفته شده و از آنجا كه وسائل خانه معمولا زياد است به آن اثاث گفته‌اند.

" متاع" به هر گونه چيزى مى‌گويند كه انسان از آن متمتع و بهره‌مند مى‌شود (بنا بر اين هر دو تعبير يك مطلب را از دو زاويه مختلف نشان مى‌دهد).

و با توجه به آنچه گفته شد ذكر اين دو تعبير پشت سر هم ممكن است اشاره به اين باشد كه شما مى‌توانيد از پشم و كرك و موى چهار پايان، وسائل زيادى براى خانه خود فراهم سازيد و از آن متمتع گرديد.