و مرحمت بى انتهاى او و نزديكيش به خودتان مى‌داشتيد، تا آنجا كه از شما به شما نزديكتر است، هرگز براى توجه به خدا به وسائط متوجه نمى‌شديد.

خدايى كه شما را دعوت به نيايش و سخن گفتن مستقيم با خودش كرده، و درهاى خانه‌اش را شب و روز به روى شما باز گذارده، اين خدا را نبايد به پادشاه جبار مستكبرى تشبيه كرد كه درون قصرش خزيده و جز عده معدودى، راه به درون خانه او ندارند" فَلا تَضْرِبُوا لِلَّهِ الْأَمْثالَ‌".

در بحثهاى صفات خدا مخصوصا اين نكته را متذكر شده‌ايم كه يكى از خطرناكترين پرتگاه‌هايى كه در راه شناخت صفات او وجود دارد، پرتگاه تشبيه است، يعنى صفات او را با بندگان مقايسه كردن و شبيه دانستن، چرا كه خدا وجودى است بى‌نهايت از هر نظر و ديگران وجودهايى هستند محدود از هر جهت و هر گونه تشبيه و تمثيل در اينجا مايه بعد و دورى از شناخت او مى‌شود.

حتى در آنجايى كه ناچار مى‌شويم ذات مقدس او را به نور و مانند آن تشبيه كنيم بايد توجه داشته باشيم كه اين گونه تشبيهات، به هر حال ناقص و نارسا است، و تنها از يك جنبه قابل قبول است نه از تمام جهات! (دقت كنيد).

در حالى كه بسيارى از مردم توجه به اين واقعيت ندارند، غالبا در دره تشبيه و قياس سقوط مى‌كنند، و از حقيقت توحيد به دور مى‌افتند و لذا قرآن كرارا هشدار مى‌دهد، گاهى با جمله‌ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ" چيزى شبيه او نمى‌باشد" (سوره توحيد- 4) و گاهى با جمله‌ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‌ءٌ:" هيچ چيز مانند او نيست" (شورى- 11) و گاهى با جمله‌ فَلا تَضْرِبُوا لِلَّهِ الْأَمْثالَ‌ كه در آيات فوق آمده است، مردم را به اين واقعيت توجه مى‌دهد.

و شايد جمله‌ إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‌ (خداوند مى‌داند و شما نمى‌دانيد) كه در ذيل آيات فوق آمده نيز بيانگر همين موضوع است كه مردم غالبا از اسرار صفات خدا بيخبرند.