ولى معنى اول يعنى نوه‌ها در اينجا از همه، نزديكتر به نظر مى‌رسد، هر چند" حفدة" در اصل مفهومش چنان كه گفتيم، وسيع است.

و به هر حال بى شك وجود نيروهاى انسانى، همچون فرزندان و نوه‌ها و همسران در اطراف هر كس، نعمت بزرگى براى او است، كه هم از نظر معنوى او را حمايت مى‌كنند و هم از نظر مادى.

سپس مى‌فرمايد:" خداوند از پاكيزه‌ها به شما روزى داد" (وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ‌).

" طيبات" در اينجا مفهوم وسيعى دارد كه هر گونه روزى پاكيزه را شامل مى‌شود خواه جنبه مادى داشته باشد يا معنوى، جنبه فردى داشته باشد يا اجتماعى.

و در پايان به عنوان يك نتيجه‌گيرى كلى از اين بحث مى‌گويد: آيا آنها با اينهمه آثار عظمت و قدرت خدا كه مشاهده مى‌كنند، و با اينهمه مواهبى كه از ناحيه او به آنها ارزانى شده باز سراغ بتها مى‌روند" آيا به باطل ايمان مى‌آورند و نعمت خداوند را انكار مى‌كنند؟" (أَ فَبِالْباطِلِ يُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَتِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ‌).

اين چه نوع قضاوتى است؟ و اين چه برنامه نادرستى است؟ كه انسان سر چشمه نعمتها را فراموش كرده و به سراغ موجودى برود كه منشا كمترين اثرى نيست و مصداق روشن" باطل" در تمام ابعاد است.

نكته‌ها:

1- اسباب و سرچشمه‌هاى روزى‌

بدون شك- همانگونه كه گفتيم- انسانها از نظر استعدادها و مواهب خداداد با هم متفاوتند، ولى با اين حال آنچه پايه اصلى پيروزيها را تشكيل مى‌دهد