فرزندان و نوه‌ها، و از طيبات به شما روزى داد، آيا به باطل ايمان مى‌آورند و نعمت خدا را انكار مى‌كنند!

تفسير:

سرچشمه تفاوت روزيها

از آنجا كه در آيات گذشته بخشى از نعمتهاى مهم الهى و مواهب گوناگونى كه در جهان گياهان و حيوانات آفريده شده است بيان گرديد، تا از اين راه مردم به آفريننده اينهمه نعمتها و نظام دقيق آنها آشنا شوند، آيات مورد بحث نيز از طريق ديگرى مساله اثبات خالق يكتا را تعقيب مى‌كند و آن از طريق دگرگونى و تغييرات نعمتها است كه از اختيار انسان بيرون است و نشان مى‌دهد از ناحيه ديگرى مقدر مى‌شود.

نخست مى‌گويد:" خداوند شما را آفريد" (وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ‌).

" سپس روح شما را مى‌گيرد" و مرگتان فرا مى‌رسد (ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ‌).

هم حيات از ناحيه او است، و هم مرگ، تا بدانيد اين شما نيستيد كه آفريننده مرگ و حياتيد.

مقدار طول عمر شما نيز در اختيارتان نيست، بعضى در جوانى يا نزديك به پيرى از دنيا مى‌روند ولى" بعضى از شما به بالاترين و بدترين ساليان عمر يعنى نهايت پيرى باز مى‌گردند" (وَ مِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلى‌ أَرْذَلِ الْعُمُرِ) [1]" و نتيجه اين عمر طولانى آن خواهد شد كه بعد از علم و دانش و آگاهى‌

[1] ارذل از ماده رذل به معنى چيز پست و نامطلوب است، و منظور از أَرْذَلِ الْعُمُرِ، سنين بسيار بالا است كه ناتوانى و نسيان وجود انسان را فرا مى‌گيرد به حدى كه قادر به انجام حوائج ابتدايى خود نيست، و به همين دليل قرآن آن را سالهاى نامطلوب عمر شمرده است، بعضى از مفسران آن را سن 75 سالگى و بعضى 90 سالگى و بعضى 95 سالگى شمرده‌اند، ولى حق آنست كه سن معينى ندارد و نسبت به اشخاص متفاوت است.