زنبوران براى رسيدن به منطقه گلها گاهى راه خود را نشانه‌گذارى مى‌كنند، و از طريق پراكندن بوهاى مختلف در مسير راه، و مانند آن، چنان راه را مشخص مى‌كنند كه كمتر امكان دارد زنبورى سرگردان شود! جمله‌ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا (در جاده‌هاى پروردگارت كه رام و تسليم تو است گام بگذار) گويا اشاره به اين واقعيت است.

3- عسل در كجا ساخته مى‌شود؟

شايد هنوز بسيارى از افراد فكر مى‌كنند كه برنامه كار زنبوران عسل اين است كه شيره گلها را مكيده و در دهان خود جمع و در كندو ذخيره مى‌كنند، در حالى كه چنين نيست آنها شيره‌هاى گلها را به بعضى از حفره‌هاى درون بدن خود كه زنبورشناسان به آن، چينه‌دان مى‌گويند مى‌فرستند، و در آنجا كه حكم يك كارخانه كوچك مواد شيميايى دارد تغيير و تحولهاى مختلفى پيدا كرده، شهد گلها به عسل تبديل مى‌گردد، و مجددا زنبور، عسل ساخته شده را از بدن خود بيرون مى‌فرستد.

عجيب اينكه سوره نحل، از سوره‌هاى مكى است و مى‌دانيم در منطقه مكه نه گل و گياهى وجود دارد و نه زنبوران عسل، ولى قرآن با اين دقت و ظرافت از آن سخن مى‌گويد و با تعبير جالبى مانند يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ‌:" از درون زنبوران مايعى خارج مى‌شود به رنگهاى مختلف" حتى به ريزه‌كاريهاى ساختن عسل نيز اشاره كرده است.

4- رنگهاى مختلف عسل‌

رنگ عسل، بر حسب آنكه زنبور بر چه گل و ثمره‌اى نشسته و از آن بهره‌گيرى كرده باشد تفاوت مى‌كند، به همين جهت در پاره‌اى از موارد قهوه‌اى تيره، و گاهى نقره‌اى سفيد، و گاهى بى‌رنگ، و گاهى زرد رنگ، گاهى شفاف، زمانى‌