مى‌شود كه آدمى را مبهوت مى‌كند، و اين راستى يكى از شاهكارهاى آفرينش است.

هم نشانه‌اى است از قدرت و عظمت آفريدگار، و هم دليلى است بر امكان معاد كه چگونه مردگان بار ديگر لباس حيات در تن مى‌كنند، و هم نعمت بزرگى است از نعمتهاى خداوند، مخصوصا نعمتى مانند باران كه بندگان كمترين زحمتى براى ايجاد آن متحمل نمى‌شوند!.

چه عبرتى از اين برتر كه:" از درون شكم اين حيوانات از ميان غذاهاى هضم شده، و خون، شير خالص و گوارا به شما مى‌نوشانيم" (نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خالِصاً سائِغاً لِلشَّارِبِينَ‌).

" فرث" در لغت به معنى غذاهاى هضم شده درون معده است كه به مجرد رسيدن به روده‌ها ماده حياتى آن جذب بدن مى‌گردد، و تفاله‌هاى آن به خارج فرستاده مى‌شود، در آن حال كه اين غذاى هضم شده در درون معده است به آن" فرث" مى‌گويند و هنگامى كه تفاله‌هاى آن خارج شد" روث" (سرگين) گفته مى‌شود.

مى‌دانيم كه مقدار كمى از غذا مانند بعضى از مواد قندى و همچنين آب از همان ديواره‌هاى معده جذب بدن مى‌شود، اما قسمت عمده هنگامى كه غذاى هضم شده منتقل به روده‌ها شد وارد خون مى‌گردد، و نيز مى‌دانيم كه شير از غده‌هاى مخصوصى كه درون پستان است تراوش مى‌كند و مواد اصلى آن از خون‌