سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ: طبق اين آيه مردم سه گروهند: گروهى ستمگر و گروهى ميانه رو كه گناهان خفيفى دارند و گروهى پيش‌گيرى كنندگان به نيكيها يعنى نيكان و پاكان، مسلما از اين سه گروه تنها گروه اولند كه مشمول آيه مورد بحثند نه گروه دوم و سوم و از آنجا كه گروه اول معمولا اكثريت جوامع را تشكيل مى‌دهند، ذكر چنين عمومى جاى تعجب نخواهد بود.

از آنچه گفتيم روشن مى‌شود كه آيه هيچگونه دلالتى بر نفى عصمت انبياء نمى‌كند و آنها كه چنين پنداشته‌اند توجه به ساير آيات قرآن و قرائن موجود در كلام ندارند.

سپس قرآن به ذكر اين نكته مى‌پردازد كه" خداوند به همه ظالمان و ستمگران مهلت مى‌دهد و تا اجل مسمى (زمان معينى) مرگ آنها را به تاخير مى‌اندازد" (وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى‌).

" اما هنگامى كه اجل آنها سر رسد، نه ساعتى تاخير مى‌كنند، و نه ساعتى پيشى مى‌گيرند" (فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ‌).

بلكه درست در همان لحظه موعود، مرگ دامانشان را فرا مى‌گيرد و لحظه‌اى پيش و پس نخواهد داشت.

اجل مسمى چيست‌

در اينكه منظور از أَجَلٍ مُسَمًّى‌ چيست؟ مفسران بيانات گوناگونى دارند، ولى با توجه به ساير آيات قرآن از جمله آيه 2 سوره انعام و آيه 34 سوره اعراف به نظر مى‌رسد كه منظور همان فرا رسيدن مرگ است، يعنى خداوند مردم را براى اتمام حجت تا پايان عمرشان مهلت مى‌دهد، شايد ظالمان به فكر اصلاح خويش بيفتند، در برنامه زندگى خود تجديد نظر به عمل آورند، و به سوى خدا