[سوره النحل (16): آيات 45 تا 47]

أَ فَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ (45) أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَما هُمْ بِمُعْجِزِينَ (46) أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلى‌ تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَؤُفٌ رَحِيمٌ (47)

ترجمه:

45- آيا توطئه‌گران از اين عذاب الهى ايمن گشتند كه ممكن است خدا آنها را در زمين فرو برد و يا مجازات (حق) از آنجا كه انتظارش را ندارند به سراغشان بيايد.

46- يا به هنگامى كه (براى كسب مال و ثروت فزونتر) در رفت آمدند دامانشان را بگيرد در حالى كه قادر به فرار نيستند.

47- يا بطور تدريجى با هشدارهاى خوف‌انگيز آنها را گرفتار سازد چرا كه پروردگار رءوف و رحيم است.

تفسير: انواع مجازاتها در برابر انواع گناهان!

قرآن در بسيارى از بحثها، مطالب استدلالى را با مسائل عاطفى چنان به هم مى‌آميزد كه برترين اثر را در نفوس شنوندگان داشته باشد، آيات فوق، نمونه‌اى از اين روش است، آيات گذشته يك بحث منطقى در زمينه نبوت و معاد با مشركان داشت، ولى آيات مورد بحث به تهديد جباران و مستكبران و گنهكاران لجوج مى‌پردازد و آنها را به انواع عذابهاى الهى بيم مى‌دهد.