[سوره النحل (16): آيات 38 تا 40]

وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ بَلى‌ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ (38) لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كانُوا كاذِبِينَ (39) إِنَّما قَوْلُنا لِشَيْ‌ءٍ إِذا أَرَدْناهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (40)

ترجمه:

38- آنها مؤكدا سوگند ياد كردند كه خدا آنها را كه ميميرند هرگز مبعوث نمى‌كند، آرى اين وعده قطعى خدا است (كه همه مردگان را به زندگى باز مى‌گرداند) ولى اكثر مردم نمى‌دانند.

39- هدف اينست كه آنچه را در آن اختلاف داشتند براى آنها روشن سازد تا كسانى كه منكر شدند بدانند دروغ مى‌گفتند.

40- (معاد براى ما مشكل نيست چرا كه) هنگامى كه چيزى را اراده مى‌كنيم فقط به آن مى‌گوئيم موجود باش، بلافاصله موجود مى‌شود!

شان نزول:

مفسران در شان نزول آيه نخستين چنين نقل كرده‌اند كه مردى از مسلمانان از يكى از مشركان طلبى داشت، هنگامى كه از او مطالبه كرد او در پرداخت دين خود تعلل ورزيد، مرد مسلمان ناراحت شد و ضمن سخنانش چنين سوگند ياد كرد: قسم به چيزى كه بعد از مرگ در انتظار او هستم ... (و هدفش قيامت‌