نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 11 صفحه : 212
قرآن وارد
شده است، تعبير به نور، شفاء، هدايت، فرقان (جدا كننده حق از باطل) حق، تذكره و
مانند اينها، ولى شايد اين تنها آيهاى است كه در آن تعبير به" خير" شده
است و مىتوان گفت همه آن مفاهيم خاص، در اين مفهوم عام جمع است.
ضمنا تفاوت
تعبيرى كه مشركان و مؤمنان درباره قرآن مىكردند، قابل ملاحظه است: مؤمنان
مىگفتند: خيرا يعنى انزل خيرا (خداوند خير و نيكى نازل كرده است) و به اين وسيله
ايمان خود را به وحى بودن قرآن آشكار مىساختند [1]
اما هنگامى كه از مشركان سؤال مىكردند پروردگارتان چه چيز نازل كرده، آنها
مىگفتند اينها اساطير الاولين است، و به اين ترتيب، وحى بودن قرآن را به كلى
انكار مىكردند [2] سپس همانگونه كه در آيات گذشته، نتيجه اظهارات
مشركان، به صورت كيفرهاى مضاعف دنيوى و اخروى، مادى و معنوى، بيان شد، در آيه مورد
بحث نتيجه اظهارات مؤمنان به اين صورت بيان شده است:" براى كسانى كه نيكى
كردند در اين دنيا نيكى است" (لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي
هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ).
جالب
اينكه" حسنة" كه پاداش آنها همانند خير كه" اظهار" آنها بوده،
مطلق گذاشته شده است و انواع حسنات و نعمتهاى اين جهان را در بر مىگيرد، اين
پاداش دنياى آنها است، سپس اضافه مىكند" سراى آخرت از اين هم بهتر است، و چه
خوبست سراى پرهيزكاران"؟
[1] خيرا در حقيقت مفعول است براى فعل محذوف و
در تقدير انزل خيرا بوده است.
[2] اساطير الاولين، خبر است براى مبتداى محذوف
و در تقدير هذه اساطير الاولين بوده است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 11 صفحه : 212