ولى بلافاصله به آنها گفته مى‌شود شما دروغ مى‌گوئيد، اعمال زشت فراوانى انجام داديد" آرى خداوند از اعمال و همچنين از نيتهاى شما با خبر است" (بَلى‌ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌).

بنا بر اين جاى انكار كردن و حاشا نمودن نيست!

" چه جاى بدى است جايگاه متكبران" (فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ‌).

نكته‌ها:

1- سنت حسنه و سيئه‌

براى انجام يك عمل قطعا مقدمات زيادى لازم است، و در اين ميان نقش رهبران و ارشاد كنندگان و يا وسوسه‌گران، نقش مهمى است، همچنين نقش سنتهاى خوب يا زشت و ننگين كه زمينه فكرى و اجتماعى را براى اين گونه اعمال فراهم مى‌كند نمى‌توان از نظر دور داشت، بلكه گاه مى‌شود كه نقش رهبران، و يا سنت‌گذاران بر همه عوامل ديگر پيشى مى‌گيرد.

از اين رو هيچ دليلى ندارد كه آنها شريك جرم و يا شريك در نيكيها نباشند.

روى همين منطق در آيات قرآن و روايات اسلامى به مساله" دلالت بر نيكى و بدى" و يا" سنت گذاردن، اعم از نيك و بد" تكيه فراوان شده است.

در آيات فوق خوانديم كه مستكبران گمراه و اغواگر، هم بار گناهان خويش را بر دوش مى‌كشند و هم سهمى از بار گناهان پيروانشان را (بى آنكه از مسئوليت پيروان كاسته شود).