مى‌خوريد) از آن ياد شده، حد اقل اين استفاده را از تعبير فوق مى‌توان كرد كه اهميت لبنيات بمراتب بيشتر است.

" در اين حيوانات براى شما زينت و شكوهى است به هنگامى كه آنها را به استراحتگاهشان باز مى‌گردانيد، و هنگامى كه صبحگاهان به صحرا ميفرستيد" (وَ لَكُمْ فِيها جَمالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَ حِينَ تَسْرَحُونَ‌).

" تريحون" از ماده" اراحه" به معنى باز گرداندن حيوانات به هنگام غروب به آغلها و استراحتگاهشان است، لذا محلى را كه در آن استراحت ميكنند" مراح" مى‌گويند.

" تسرحون" از ماده" سروح" به معنى بيرون كردن چهار پايان به هنگام صبح به سوى چراگاه است.

منظره جالب حركت دستجمعى گوسفندان و چهارپايان به سوى بيابان و چراگاه، سپس بازگشتشان به سوى آغل و استراحتگاه كه قرآن از آن تعبير به" جمال" كرده تنها يك مساله ظاهرى و تشريفاتى نيست، بلكه بيانگر واقعيتى است در اعماق جامعه، و گوياى اين حقيقت است كه چنين جامعه‌اى خودكفا است، فقير و مستمند و وابسته به اين و آن نمى‌باشد، خودش توليد مى‌كند، و آنچه را خود دارد مصرف مى‌نمايد!.

اين در واقع جمال استغناء و خودكفايى جامعه است، جمال توليد و تامين فرآورده‌هاى مورد نياز يك ملت است، و به تعبير گوياتر جمال استقلال اقتصادى و ترك هر گونه وابستگى است!.

اين واقعيت را روستائيان و روستازادگان بهتر از مردم شهرنشين درك‌